|
|
|
|
KΑΘΟΛΟΥ οἶμαι͵ ὅτι αὐτὸς καθ΄ ἑαυτὸν ὁ Σατανᾶς αἴτιος γενέσθαι τινὶ ἁμαρτίας οὐ δύναται· τοῖς δὲ ἐνυπάρχουσι ποτὲ μὲν φυσικοῖς κινήμασι͵ ποτὲ δὲ καὶ ἀπηγορευμένοις πάθεσι συγχρώμενος͵ δι΄ αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὰ οἰκεῖα τῶν παθῶν ἀπάγειν ἐπιχειρεῖ τοὺς μὴ νήφοντας. Συγκέχρηται δὲ τοῖς μὲν φυσικοῖς͵ ὡς ἐπὶ τοῦ Κυρίου ποιῆσαι ἐπειράθη͵ ἡνίκα ᾔσθετο αὐτοῦ πεινάσαντος͵ εἰπών· Εἰ Υἱὸς εἶ τοῦ Θεοῦ͵ εἰπὲ ἵνα οἱ λίθοι οὗτοι ἄρτοι γένωνται· πάθεσι δὲ ἀπηγορευμένοις͵ ὡς ἐπὶ τοῦ Ἰούδα͵ ὃν ἐπειδὴ φιλαργυρίαν νοσοῦντα κατέμαθε͵ τούτῳ συγχρησάμενος τῷ πάθει καὶ εἰς τὸ τῆς προδοσίας πτῶμα τὸν φιλάργυρον διὰ τῶν τριάκοντα ἀργυρίων κατηκόντισεν. Ὅτι δὲ καὶ τὰ κακὰ ἐξ ἡμῶν αὐτῶν ἀναφύεται͵ δείκνυσι σαφῶς ὁ Κύριος· Ἐκ γὰρ τῆς καρδίας͵ φησίν͵ ἐξέρχονται οἱ διαλογισμοὶ οἱ πονηροί. Συμβαίνει δὲ τοῦτο τοῖς ἐξ ἀμελείας ἀγεώργητα καταλιποῦσι τὰ φυσικὰ τῶν ἀγαθῶν σπέρματα͵ ὡς κατὰ τὸ ἐν Παροιμίαις εἰρημένον· Ὥσπερ γεώργιον ἀνὴρ ἄφρων καὶ ὥσπερ ἀμπελὼν ἄνθρωπος ἐνδεὴς φρενῶν. Ἐὰν ἀφῇς αὐτὸν χερσωθήσεται καὶ χορτομανήσει ὅλος καὶ γίνεται ἐκλελειμμένος. Τῇ δὲ ἐκ τῆς τοιαύτης ἀμελείας κεχερσωμένῃ καὶ ἐκλελειμμένῃ ψυχῇ ἀκόλουθον ἐξ ἀνάγκης τὸ ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατέλλειν͵ καὶ πάσχειν ἐκεῖνο τὸ εἰρημένον· Ἔμεινα ἵνα ποιήσῃ σταφυλήν͵ ἐποίησε δὲ ἀκάνθας. Περὶ ἧς ψυχῆς προείρηται· Καὶ ἐφύτευσα ἄμπελον Σωρήχ͵ ὃ ἑρμηνεύεται ἐκλεκτή. Τὸ παραπλήσιον δὲ τούτῳ καὶ παρὰ τῷ Ἱερεμίᾳ εὕροι τις ἂν ἐκ προσώπου τοῦ Θεοῦ λέγοντι· Ἐγὼ ἐφύτευσα ἄμπελον καρποφόρον͵ πᾶσαν ἀληθινήν· πῶς ἐστράφης εἰς πικρίαν͵ ἡ ἄμπελος ἡ ἀλλοτρία;
Μ. Βασίλειος : σελίδα περιεχομένων
Μυστικοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας : Ἀρχικὴ Σελίδα Περιεχομένων url : www.ellopos.gr/mystics/default.asp
Πρβλ. Ἀποφθέγματα τῶν Πατέρων στὰ Νέα Ἑλληνικά
