Σελ 4
Γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ πνεύματος καὶ τῆς δράσης,
ποὺ ἔχει τὴ δύναμη καὶ τὴν ὄρεξη κάθε φορὰ ν' ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἀρχή, ὁ λίθος τοῦ
Σίσυφου δὲν εἶναι κατάρα, εἶναι εὐλογία. Μπορεῖ ν' ἀλλάξεις πεποιθήσεις· δὲν
εἶναι ντροπή. Μπορεῖ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖς ἢ νὰ ἐπιστρέψεις σὲ παλαιότερες· μὴν
ἀμφιβάλλεις ὅτι τώρα θὰ τὶς νοιώσεις καὶ θὰ τὶς ζήσεις βαθύτερα, πλουσιότερα.
Καὶ τὰ δύο εἶναι δείγματα ἀληθινῆς φιλοσοφίας, καὶ ἡ φιλοσοφία - τὸ κήρυξε ὁ Σωκράτης -
εἶναι πάντοτε γιὰ τὸν ἄνθρωπο κάτι ἀνώτερο ἀπὸ τὴ σοφία.
Κανένα ἰδανικὸ δὲν
ἔχει ἀξία ἢ ὀρθότητα, ἂν δὲν
θεμελιώνεται στὴν πίστη στὴν ὑψηλὴ
ἀξιοπρέπεια τῆς ἀνθρώπινης φύσης.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι
πάντοτε δυνάμει ἀνώτερος ἀπ' ὅ,τι φαίνεται,
ἀπ' ὅ,τι κάνει, ἀπ' ὅ,τι λέει. Κάθε
ἀπαισιόδοξη θεωρία, ποὺ βλέπει στὸν
ἄνθρωπο μόνο ἢ κυρίως τὸ κτῆνος, πάσχει
ἀπὸ ἐσωτερικὴ λογικὴ ἀντίφαση. Τὴ
διαψεύδει ἡ ἴδια ἡ διανοητικὴ προσπάθεια,
ποὺ καρπός της εἶναι ἡ θεωρία.
Κανένα ἰδανικὸ δὲν
ἔχει ἐσωτερικὴ ἀξία, ὅταν ἔχει καθαρὰ
ἀρνητικὸ χαρακτῆρα.
Τὸ ἀγαθὸ - καὶ αὐτὸ
εἶναι ἡ ἀξία - δὲν μπορεῖ νὰ λείψει, μόλις
λείψει τὸ ψέμα καὶ τὸ κακό. Ἀλλιῶς δὲν
ἀξίζει νὰ τὸ πιστεύουμε γιὰ ἀγαθό.
Πρβλ.:
Σμέμαν, Ἡ Ζωὴ τοῦ Κόσμου
* Οἱ Ἀρχαῖοι Ἕλληνες
* Το βιο-μηχανικό πρόταγμα *
Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας
