Ἀποσπάσματα
Σελ 18
Προβλήματα ποὺ ὁδηγοῦν σὲ διαίρεση ἐπὶ αἰῶνες, δὲν πρέπει νὰ εἶναι μικρά. Γι’ αὐτὸ ὑπῆρξε οἰκτρὴ ἡ τότε ‘ἕνωση’ τῆς Φλωρεντίας. Ἄλλο νὰ ὑπάρχουν δύο μάτια, καὶ ἄλλο ὅταν βλέπουν διαφορετικὰ πράγματα. Ἂν ἡ ἐπιχείρηση τοῦ παπισμοῦ γιὰ ἀφομοίωση τῆς Ὀρθοδοξίας εἶχε τὴν σκέψη αὐτὴ ὡς βάση της, τότε (ἀπὸ καιρὸ) ὁ πάπας χρειαζόταν νὰ σκεφτεῖ μήπως τὸ μάτι ποὺ βλέπει στραβὰ δὲν εἶναι τῆς Ἀνατολῆς. Γιατὶ πάντως ὑπάρχουν κρίσιμες διαφορές, κάποιο μάτι σίγουρα ἔχει πρόβλημα, καὶ ἐπίσης βέβαιο ὅτι ἡ πίστη δὲν εἶναι μεγαλύτερη στὴν Δύση ἀπ’ ὅσο στὴν Ἀνατολή.
“Ἔχει ἀποδειχθεῖ τόσες φορὲς στὴν ἱστορία ὅτι στὰ ζητήματα τῆς πίστεως δὲν εἶναι ‘μικρὸ [οὔτε] τὸ παραμικρό’, ἀλλὰ μπορεῖ νὰ προξενήσει μεγάλα κακά. Δηλαδὴ φαινομενικὰ μικρὲς ἀφορμὲς καὶ ‘παρονυχίδες’ Λατρείας καὶ ἐκκλησιαστικοῦ τυπικοῦ φανερώνουν διαφορετικὴ στάση ζωῆς στηριζόμενη στὴ διαφορετικὴ προσέγγιση καὶ ἑρμηνεία Λειτουργικῶν καὶ ἄλλων συμβόλων, πρᾶγμα ποὺ σημαίνει διαφορετικὴ ἑρμηνεία ὅλης τῆς πραγματικότητας, ὅπως καὶ τῶν σχέσεων μεταξὺ τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ κόσμου ἐν γένει”.[162]
Οἱ διαφορὲς εἶναι ἀπίστευτα πολλὲς καὶ σημαντικές, ἔχουν δημιουργηθεῖ πλέγματα ὁλόκληρα διαφορετικῶν διαθέσεων, θεσμῶν καὶ συνηθειῶν. Θὰ χρειαστεῖ καιρὸς μεγάλης ἐπαφῆς, κοινῆς ζωῆς καὶ ἐλεύθερης συζήτησης γιὰ νὰ ἀπορριφθοῦν ὅσα χωρίζουν, πέρα ἀπὸ τὰ αὐστηρῶς δογματικά. Αὐτὸ ἐνδέχεται νὰ συμβεῖ, ἐπειδὴ δὲν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ μέγεθος τῶν διαφορῶν, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ζωντανὴ μνήμη τοῦ κοινοῦ βίου καὶ ἀκόμη ἀπὸ τὴν εὐθύνη ποὺ δημιουργεῖ ἡ ἀποστολικότητα. Ἡ συκοφαντία τῆς χριστιανοσύνης ἀπὸ τὴν ἐσωτερική της διάσπαση διαρκῶς μεγαλώνει τὴν διαφθορὰ ὅλων τῶν λαῶν, καὶ πρῶτα τῶν ἴδιων τῶν χριστιανῶν. Δὲν νοεῖται πνευματικὴ ἑνότητα διὰ τῆς βίας, ἔστω ὡς ἀναγκαία συμμόρφωση μὲ ἱστορικὲς συνθῆκες καὶ ἐπιταγές, ἀλλὰ πάντως ἡ ἱστορία προειδοποιεῖ ἰσχυρότερα ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ γιὰ τὶς οἰκτρὲς συνέπειες τῆς διαίρεσης.
[162] Ἀμφιλόχιος Ράντοβιτς, Ἡ Φιλοκαλικὴ Ἀναγέννηση…, ὅ.π., σ. 11.
Προηγούμενη Ἑνότητα - Ἑπόμενη Ἑνότητα
