|
|
|
|
Σελ 3
ἀλλ΄ εἰδῶμεν͵ ὥσπερ ἐσθῆτος καὶ διαίτης καὶ γέλωτος καὶ βαδίσματος οὖσάν τινα κοσμιότητα͵ οὕτω καὶ λόγου καὶ σιωπῆς͵ ὅτι καὶ λόγον πρεσβεύομεν μετὰ τῶν ἄλλων τοῦ θεοῦ προσηγοριῶν καὶ δυνάμεων. ἔστω καὶ τὸ φιλόνεικον ἡμῶν ἔννομον. Τί γέννησιν ἀκούει θεοῦ καὶ κτίσιν͵ καὶ θεὸν ἐξ οὐκ ὄντων͵ καὶ τομὴν καὶ διαίρεσιν καὶ ἀνάλυσιν͵ ὁ πικρὸς τῶν λεγομένων ἀκροατής; τί δικαστὰς τοὺς κατηγόρους καθίζομεν; τί τὰ ξίφη τοῖς ἐχθροῖς ἐγχειρίζομεν; πῶς͵ οἴει͵ δέξεται τὸν περὶ τούτων λόγον͵ ἢ μεθ΄ οἵας τῆς διανοίας͵ ὁ τὰς μοιχείας ἐπαινῶν καὶ τὰς παιδοφθορίας καὶ προσκυνῶν τὰ πάθη καὶ μηδὲν ὑπὲρ τὸ σῶμα διανοηθῆναι δυνάμενος͵ ὁ χθὲς καὶ πρώην ἑαυτῷ στήσας θεούς͵ καὶ τούτους ἐπὶ τοῖς αἰσχίστοις γνωριζομένους; οὐχ ὑλικῶς; οὐκ αἰσχρῶς; οὐκ ἀμαθῶς; οὐκ ἀμαθῶς; οὐχ ὡς εἴωθεν; οὐ συνήγορον τῶν οἰκείων θεῶν καὶ παθῶν τὴν σὴν θεολογίαν ποιήσεται; εἰ γὰρ αὐτοὶ ταῖς φωναῖς ταύταις ἐπηρεάζομεν͵ σχολῇ γ΄ ἂν ἐκείνους πείσαιμεν φιλοσοφεῖν ἐν τοῖς ἡμετέροις· καὶ εἰ παρ΄ ἑαυτῶν εἰσὶν ἐφευρεταὶ κακῶν͵ πότε ἂν τῶν διδομένων ἀπόσχοιντο; ταῦτα ἡμῖν ὁ πρὸς ἀλλήλους πόλεμος. ταῦτα οἱ πλεῖον ὑπὲρ τοῦ Λόγου μαχόμενοι͵ ἢ ὅσον ἀρέσκει τῷ Λόγῳ͵ καὶ ταὐτὸν πάσχοντες τοῖς μαινομένοις͵ οἳ τοὺς ἰδίους οἴκους ἀνάπτουσιν͵ ἢ τοὺς παῖδας σπαράττουσιν͵ ἢ τοὺς γονέας περιωθοῦσιν͵ ὡς ἀλλοτρίους νομίζοντες. Ἐπεὶ δὲ ἀπεσκευασάμεθα τοῦ λόγου τὸ ἀλλότριον͵ καὶ εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων ἀπεπεμψάμεθα τὸν πολὺν λεγεῶνα κατὰ βυθῶν χωρήσαντα͵ ὃ δεύτερόν ἐστι͵ πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς ἴδωμεν͵ καὶ ξέσω μεν εἰς κάλλος͵ ὥσπερ ἀνδριάντα͵ τὸν θεολόγον. ἐκεῖνο δὲ πρῶτον λογισώμεθα͵ τίς ἡ τοσαύτη περὶ τὸν λόγον φιλοτιμία καὶ γλωσσαλγία; τίς ἡ καινὴ νόσος αὕτη καὶ ἀπληστία; τί τὰς χεῖρας δήσαντες τὰς γλώσσας ὡπλίσαμεν; οὐ φιλοξενίαν ἐπαινοῦμεν; οὐ φιλαδελφίαν͵ οὐ φιλανδρίαν͵ οὐ παρθενίαν͵ οὐ πτωχοτροφίαν θαυμάζομεν; οὐ ψαλμῳδίαν͵ οὐ πάννυχον στάσιν͵ οὐ δάκρυον; οὐ τὸ σῶμα νηστείαις ὑποπιέζομεν; οὐ δι΄ εὐχῆς πρὸς θεὸν ἐκδημοῦμεν; οὐ τῷ κρείττονι τὸ χεῖρον ὑποζεύγνυμεν͵ τὸν χοῦν λέγω τῷ πνεύματι͵ ὡς ἂν οἱ τῷ κράματι δικαίως δικάζοντες; οὐ μελέτην θανάτου τὸν βίον ποιούμεθα; οὐ τῶν παθῶν δεσπόται καθιστάμεθα͵ μεμνημένοι τῆς ἄνωθεν εὐγενείας; οὐ θυμὸν τιθασσεύομεν ἐξοιδοῦντα καὶ ἀγριαίνοντα; οὐκ ἔπαρσιν καταβάλλουσαν͵ οὐ λύπην ἀλόγιστον͵ οὐχ ἡδονὴν ἀπαίδευτον͵ οὐ γέλωτα πορνικόν͵ οὐκ ὄψιν ἄτακτον͵ οὐκ ἀκοὴν ἄπληστον͵ οὐ λόγον ἄμετρον͵ οὐ διάνοιαν ἔκτοπον͵ οὐχ ὅσα παρ΄ ἡμῶν ὁ πονηρὸς καθ΄ ἡμῶν λαμβάνει͵ τὸν διὰ τῶν θυρίδων͵ ὡς ἡ γραφή φησιν͵ εἴτουν αἰσθητηρίων͵ εἰσάγων θάνατον; πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον͵ καὶ τοῖς ἄλλων πάθεσιν ἐλευθερίαν δεδώκαμεν͵ ὥσπερ οἱ βασιλεῖς τὰς ἐπινικίους ἀφέσεις͵ μόνον ἂν πρὸς ἡμᾶς νεύωσι͵ καὶ κατὰ θεοῦ φέρωνται θρασύτερον καὶ κακὸν οὐ καλοῦ πράγματος μισθὸν ἀντιδίδομεν͵ τῆς ἀσεβείας τὴν παρρησίαν.
Ἅγιος Γρηγόριος : σελίδα περιεχομένων
Μυστικοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας : Ἀρχικὴ Σελίδα Περιεχομένων url : www.ellopos.gr/mystics/default.asp
Πρβλ. Ἀποφθέγματα τῶν Πατέρων στὰ Νέα Ἑλληνικά
