|
|
|
|
Σελ 4
Καίτοιγε͵ ὦ διαλεκτικὲ καὶ λάλε͵ ἐρωτήσω σέ τι μικρόν· Σὺ δὲ ἀπόκριναί͵ φησι τῷ Ἰὼβ ὁ διὰ λαίλαπος καὶ νεφῶν χρηματίζων. πότερον πολλαὶ μοναὶ παρὰ τῷ Θεῷ͵ ὅπερ ἀκούεις͵ ἢ μία; πολλαί͵ δώσεις δηλαδή͵ καὶ οὐ μία. πότερον δὲ πληρωθῆναι δεῖ πάσας͵ ἢ τὰς μέν͵ τὰς δὲ οὐ͵ ὡς εἶναι κενὰς καὶ μάτην ἡτοιμασμένας; ναὶ πάσας· οὐδὲν γὰρ εἰκῇ τῶν παρὰ Θεοῦ γενομένων. ταύτην δὲ ὅ τί ποτε θήσεις τὴν μονήν͵ ἔχοις ἂν εἰπεῖν; ἄρα τὴν ἐκεῖθεν ἀνάπαυσίν τε καὶ δόξαν τὴν ἀποκειμένην τοῖς μακαρίοις͵ ἢ ἄλλο τι; οὐκ ἄλλο ἢ τοῦτο. ἐπειδὴ τοῦτο ὡμολογήσαμεν͵ κἀκεῖνο προσεξετάσωμεν. ἔστι τι τὸ ταύτας προξενοῦν τὰς μονάς͵ ὡς ὁ ἐμὸς λόγος͵ ἢ οὐδέν; ἔστι πάντως. τί τοῦτο; τὸ διαφόρους εἶναι πολιτείας καὶ προαιρέσεις͵ καὶ ἄλλην ἀλλαχοῦ φέρειν κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως͵ ὅπερ καὶ ὁδοὺς ὀνομάζομεν. πάσας οὖν ὁδευτέον͵ ἢ τινὰς τῶν ὁδῶν τούτων; εἰ μὲν οἷόν τε τὸν αὐτόν͵ πάσας· εἰ δὲ μή͵ ὅτι πλείστας· εἰ δὲ μή͵ τινάς· εἰ δὲ μηδὲ τοῦτο͵ μέγα κἂν εἰ μίαν διαφερόντως͵ ὥς γέ μοι φαίνεται. ὀρθῶς τοῦτο ὑπολαμβάνεις. τί οὖν; ὅταν ἀκούσῃς μίαν ὁδὸν εἶναι͵ καὶ ταύτην στενήν͵ τί σοι φαίνεται δηλοῦν ὁ λόγος; μίαν μὲν διὰ τὴν ἀρετήν· μία γάρ͵ κἂν εἰς πολλὰ σχίζηται· στενὴν δὲ διὰ τοὺς ἱδρῶτας καὶ τὸ μὴ πολλοῖς εἶναι βατήν͵ ὡς πρὸς τὸ πλῆθος τῶν ἐναντίων καὶ ὅσοι διὰ τῆς κακίας ὁδεύουσιν. οὕτω κἀμοὶ δοκεῖ. τί οὖν͵ ὦ βέλτιστε͵ εἴπερ τοῦτο οὕτως ἔχει͵ ὥσπερ τινὰ πενίαν καταγνόντες τοῦ ἡμετέρου λόγου͵ πάσας τὰς ἄλλας ὁδοὺς ἀφέντες͵ πρὸς μίαν ταύτην φέρεσθε καὶ ὠθεῖσθε τὴν διὰ λόγου καὶ θεωρίας͵ ὡς αὐτοὶ οἴεσθε͵ ὡς δὲ ἐγώ φημι͵ ἀδολεσχίας καὶ τερατείας; ἐπιτιμάτω Παῦλος ὑμῖν͵ τοῦτο πικρῶς ὀνειδίζων μετὰ τὴν ἀπαρίθμησιν τῶν χαρισμάτων͵ ἐν οἷς φησί· Μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; καὶ τὰ ἑξῆς. Ἔστω δέ· ὑψηλὸς σύ͵ καὶ ὑψηλῶν πέρα͵ καὶ ὑπὲρ τὰς νεφέλας͵ εἰ βούλει͵ ὁ τῶν ἀθεάτων θεατής͵ ὁ τῶν ἀρρήτων ἀκροατής͵ ὁ μετὰ Ἠλίαν μετάρσιος͵ καὶ ὁ μετὰ Μωυσέα θεοφανείας ἠξιωμένος͵ καὶ μετὰ Παῦλον οὐράνιος. τί καὶ τοὺς ἄλλους αὐθήμερον πλάττεις ἁγίους͵ καὶ χειροτονεῖς θεολόγους͵ καὶ οἷον ἐμπνεῖς τὴν παίδευσιν͵ καὶ πεποίηκας λογίων ἀμαθῶν πολλὰ συνέδρια; τί τοῖς ἀραχνίοις ὑφάσμασιν ἐνδεσμεῖς τοὺς ἀσθενεστέρους͵ ὡς δή τι σοφὸν καὶ μέγα; τί σφηκιὰς ἐγείρεις κατὰ τῆς πίστεως; τί σχεδιάζεις ἡμῖν διαλεκτικῶν ἀνάδοσιν͵ ὥσπερ οἱ μῦθοι πάλαι τοὺς γίγαντας; τί τῶν ἀνδρῶν ὅσον κοῦφον καὶ ἄνανδρον͵ ὥσπερ τινὰ συρφετόν͵ εἰς μίαν χαράδραν συναγαγών͵ καὶ κολακείᾳ πλέον θηλύνας͵ καινὸν ἀσεβείας ἐργαστήριον ἐδημιούργησας͵ οὐκ ἀσόφως τὴν ἄνοιαν αὐτῶν ἐκκαρπούμενος; Ἀντιλέγεις καὶ τούτοις; καὶ οὐδαμοῦ σοι τἄλλα; καὶ τὴν γλῶσσαν δεῖ δυναστεύειν πάντως͵ καὶ οὐ κατέχεις τὴν ὠδῖνα τοῦ λόγου; ἔχεις καὶ ἄλλας ὑποθέσεις πολλάς τε καὶ φιλοτίμους. ἐκεῖ τρέψον μετὰ τοῦ χρησίμου τὴν νόσον.
Ἅγιος Γρηγόριος : σελίδα περιεχομένων
Μυστικοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας : Ἀρχικὴ Σελίδα Περιεχομένων url : www.ellopos.gr/mystics/default.asp
Πρβλ. Ἀποφθέγματα τῶν Πατέρων στὰ Νέα Ἑλληνικά
