Ἂν ὁ παπισμὸς ἔχει γίνει πολυπολιτισμικός, γιατί ἀρνεῖται τὴν εἴσοδο μουσουλμανικῶν χωρῶν στὴν εὐρωπαϊκὴ ἕνωση;

Σὲ ἄτομα καὶ μικρὲς ὁμάδες δὲν γεννήθηκε ὁ χριστιανισμός; Γιατί τώρα λέμε πὼς αὐτὸ ζημιώνει;

Ἂν τὸ Εὐαγγέλιο προβλέπει ὅτι στὸ τέλος τῶν καιρῶν θὰ παγώσει ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν, μήπως ὁ παπισμὸς καὶ τὸ Φανάρι ἔχουν ἁπλῶς ‘ρεαλιστικὴ’ πορεία;

Ἂν ἡ ἀλήθεια εἶναι προσωπικὴ καὶ μεταδίδεται προσωπικά, μήπως ἡ πολυπολιτισμικότητα, ἐξουδετερώνοντας τὸ πολιτειακὸ κέλυφος τῆς παράδοσης εὐνοεῖ τὴν προσωπικὴ περιπέτεια;

Ἡ ἀποβολὴ τῶν θρησκευτικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα εἶναι σύμπτωμα πολυπολιτισμικότητας;

         Πρβλ. Ἡ δύσκολη καὶ πραγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἐπαφῆς  * Σμέμαν, Η ζωή του κόσμου (ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία)  * Η παπική αρρώστια κι εμείς : κείμενα Μεταλληνού, Καψάνη, Παΐσιου, Ζήση, Ρωμανίδη, Βλάχου, Αποστολόπουλου, Σμέμαν, Κόντογλου, Καλόμοιρου, Ράνσιμαν, Παπικά ντοκουμέντα