Ἂν ὁ καθολικισμὸς ἐπιμένει στὸν ἑαυτό του καὶ ἐμεῖς στὸν δικό μας, πῶς εἶναι δυνατὴ ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν;

Εἶναι λάθος νὰ θέλουμε τὴν ἑνότητα τῆς χριστιανοσύνης;

Μὲ ποιοὺς τρόπους μποροῦμε νὰ ἐπιδιώκουμε τὴν ἐπέκταση τῆς χριστιανοσύνης;

Ἡ ἀναγνώριση ἀλήθειας σὲ μή-ὀρθόδοξες παραδόσεις, δὲν ὁδηγεῖ σὲ σχετικισμό;

Ἔχουμε ‘παρακμάσει’ σὲ σχέση μὲ τὸν Βυζαντινὸ πολιτισμό;

Ἐνδεχόμενη κατάρρευση τοῦ Βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, σημαίνει ἀφανισμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας;

Μποροῦμε νὰ ἀποφύγουμε τὴν κατάργηση τοῦ Βυζαντίου ἀπὸ τὴν πολυπολιτισμικότητα τῆς εὐρωπαϊκῆς ἕνωσης, ἂν δὲν ἑνωθοῦμε μὲ τὸν παπισμό;

Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνει τὸν παπισμὸ ἀντιβυζαντινό;

Γιατί ὁ παπισμὸς ἐκφράζεται σήμερα θετικὰ γιὰ τὸ Βυζάντιο καὶ τὴν Ὀρθοδοξία, καὶ μάλιστα ἐπιθυμεῖ τὴν ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν;

         Πρβλ. Ἡ δύσκολη καὶ πραγματικὴ ἀρχὴ τῆς ἐπαφῆς  * Σμέμαν, Η ζωή του κόσμου (ο χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία)  * Η παπική αρρώστια κι εμείς : κείμενα Μεταλληνού, Καψάνη, Παΐσιου, Ζήση, Ρωμανίδη, Βλάχου, Αποστολόπουλου, Σμέμαν, Κόντογλου, Καλόμοιρου, Ράνσιμαν, Παπικά ντοκουμέντα