Σελ 7
γ) Παραλλαγὲς τῆς ἐπικοινωνίας
Ἡ κοινότητα τῶν ἔλλογων ἀνθρώπων, ὅσο κι ἂν τὴν ἐμπιστευόμαστε, δὲν παραμένει ἀναλλοίωτη. Στὸν σύνδεσμο τῶν ἀτόμων ποὺ τὴν ἀποτελοῦν ὑπάρχουν ἐναλλαγὲς προσέγγισης καὶ ἀπομάκρυνσης. Ὅταν ἡ ἀγάπη θεμελιώνεται στὴν κοινὴ μετοχὴ τοῦ Περιέχοντος λόγου καὶ ὄχι σὲ ἀκαθόριστες συμπάθειες, ἡ δύναμή της μειώνεται καὶ ἀναπτύσσεται μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, στὸ μέτρο ποὺ ἐπιτρέπει ἡ ἀκράδαντη πραγματικότητά της. Μειώνεται, γιὰ παράδειγμα, ὅταν ὁ ἕνας πιστέψει πὼς ὁ ἄλλος στρέφει τὴν ἀγάπη του σὲ κάτι ποὺ δὲν ἀξίζει τὸν κόπο, πὼς στὰ μάτια τοῦ ἄλλου ἡ ἱεραρχία τοῦ οὐσιώδους ἀλλοιώθηκε.
Ὁ λόγος κατευθύνει τὶς κρίσεις μας γιὰ τὸ περιεχόμενο τῶν πνευματικῶν φαινομένων, γιὰ τὴν ἀξία τῶν ἀνθρώπων, γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ τῶν πράξεών τους. Ἂν καὶ ἡ ἀλήθεια τῶν κρίσεων αὐτῶν δὲν παραμένει σταθερή, ἀλλά, ἀντίθετα, διαρκῶς μεταβάλλεται, ἂν καὶ κανενὸς ἀνθρώπου ἡ λογικὴ δὲν μπορεῖ νὰ φθάσει στὴν κατοχὴ τῆς ἀπόλυτης ἀλήθειας - ἡ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων μέσα ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία ὁλοκληρώνεται πάντα στὴν ὁμοφωνία.
Ἂν καὶ δὲν ὑπάρχει κάποια ἀντικειμενικὴ ἐξουσία ποὺ νὰ μπορεῖ νὰ ἀποφασίσει, κάθε ἕνας πιστεύει πὼς θίγεται (καὶ ἡ ἀμοιβαιότητα εἶναι ἀναπόφευγκτη), ὅταν οἱ κρίσεις τοῦ ἄλλου φαίνονται σὲ μιὰ συγκεκριμένη περίπτωση νὰ μειώνουν γενικὰ ἢ νὰ αὐξάνουν τὸ βάρος τῆς δικῆς του κρίσης.
Πρβλ.:
Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο *
Jaspers, Truth is in communication * Jaspers,
The
Spirit of Europe
*
Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Κίρκεγκωρ, Η
αγωνία που λυτρώνει *
Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας *
Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις
καὶ Ἀπαντήσεις *
Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως *
Προϋποθέσεις
της πνευματικής ζωής
