Ἀποσπάσματα
Σελ 12
“Ὅταν ὑπάρχουν πρόσωπα μὲ μιὰ τέτοια εὐαισθησία, οἱ πράξεις τοῦ Θεοῦ μέσα στὴ φύση καὶ τὴν ἱστορία ἀποκαλύπτονται σ’ αὐτὰ σὰν ρήματα τοῦ Θεοῦ, σὰν προσκλήσεις Του πρὸς αὐτὰ γιὰ νὰ τὰ κάνει ν’ ἀπαντήσουν μὲ ἀντίστοιχες ἐνέργειες. Αὐτὲς οἱ συνειδήσεις ἀκοῦνε πάντα τὸν Θεὸ ποὺ μιλᾶ μέσα σὲ κάθε περίσταση καὶ ἀνταποκρίνονται ἀνάλογα μ’ αὐτὸ ποὺ Ἐκεῖνος θέλει νὰ ζητήσει ἀπὸ ἕναν ἄνθρωπο ἢ ἀπὸ ἕναν ἄλλο ἢ ἀπ’ ὅλους. Εἶναι ἡ φυσικὴ ἀποκάλυψη σὲ κίνηση”.[153]
Ποιά ἀκριβῶς ἀπώλεια συμβαίνει μὲ τὴν ἅλωση τῆς Πόλης;
“Ἡ Αὐτοκρατορία δὲν ἦταν γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ ἁπλῶς ἕνα κράτος. Ἦταν ἕνας πλήρης κόσμος. Ἡ ἀπώλειά της δὲν σήμαινε ἀπώλεια τῆς ‘ἐθνικῆς ἀνεξαρτησίας’ (ἔννοια ποὺ δὲν ὑπῆρχε), ἀλλὰ ἀπώλεια ἑνὸς κόσμου. Οἱ συνέπειες εἶναι —ὅπως τὸ γνωρίζουμε πολὺ καλὰ καὶ σήμερα κοιτῶντας τοὺς συνανθρώπους μας—ἕνα ὑπαρξιακὸ κενὸ ποὺ μετατρέπει τὸ πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου σὲ συντρίμμια ναυαγίου. Πρέπει νὰ ἐπισημανθεῖ ἀκόμα ὁ κίνδυνος ταυτίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὴ βυζαντινὴ αὐτοκρατορία καὶ τὸ συνακόλουθο αἴσθημα ὅτι ἀμφότερα καταργήθηκαν μὲ τὴν ἅλωση ... Ἂν σήμερα ὑπάρχουμε ὡς λαός, ὡς γλῶσσα, ὡς συνείδηση ἑλληνική, τὸ χρωστᾶμε στὴν Ὀρθοδοξία, ἀποκλειστικῶς καὶ μόνο στὴν Ὀρθοδοξία... Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μᾶς ἔμειναν κάποια τραύματα, ἢ ὅτι εἴχαμε κάποιες ἀπώλειες, ἐνίοτε πολὺ σοβαρές, ἀλλὰ μποροῦμε νὰ μιλήσουμε γι’ αὐτὰ ἐμεῖς, οἱ Ἕλληνες καὶ μάλιστα στὴ γλῶσσα μας. Καὶ αὐτὸς εἶναι ἕνας θρίαμβος τῆς Ὀρθοδοξίας”.[154]
[153] Δημήτριος Στανιλοάε, Εἰσαγωγὴ καὶ σχόλια εἰς Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ ἐρωτήματα…, ὅ.π., σ. 46. Πρβλ. στὴ συνέχεια (σελ. 47-50) γιὰ τὴ διάκριση τοῦ Μάξιμου ἀνάμεσα σὲ φυσικὴ καὶ ὑπερφυσικὴ ἀποκάλυψη, ὅπου ἡ δεύτερη δὲν ἀντιτίθεται ἀλλὰ μόνο ἐπιτείνει τὴν πρώτη.
[154] Δρακόπουλος, Θητεία, ὅ.π., σελ. 53-57.
Προηγούμενη Ἑνότητα - Ἑπόμενη Ἑνότητα
