MACHINA

Ἡ παραφροσύνη δὲν ἀντιμάχεται τὴν πορεία τῆς Δύσης, ἀλλὰ ἀποτελεῖ ἀναγκαῖο στοιχεῖο της, τὸ ‘διορθωτικὸ’ στοιχεῖο, μὲ τὸ ὁποῖο στρέφεται καὶ συστρέφεται ὁ τυχοδιωκτισμός. Μπορεῖ νὰ στέλνει ἐποχὲς στὴν κόλαση, ἀλλὰ τὸ κάνει μέσα στὸ πιὸ κύριο πρόταγμά τους καὶ συνεχίζοντάς το, ἀσφαλίζοντας τὴν ἡνιοχεία τῆς βέβηλης Τριάδας, τὴν (κυριολεκτικῶς) ἀποθεωμένη ἀπὸ τὸν παπισμὸ παλιὰ Pax Romana — ἱκανὴ γιὰ ἄπειρες μεταμφιέσεις, φίδι ἀνίκητο ἀπὸ κάθε ἰσχύ, λογιστικὴ καὶ μηχανή. Κάθε ἐπίθεση τὸ δυναμώνει, μέσα στὴν ἴδια τὴν κατάρρευσή του ἀναγεννιέται, δὲν τὸ νικάει καὶ δὲν τὸ ὑποτάσσει παρὰ μόνο ὁ Λόγος: “αὐτὸς θὰ σοῦ κρατήσει τὸ κεφάλι, καὶ σὺ θὰ τοῦ κρατήσεις τὴν φτέρνα”.[84]

[84] Γεν. 3.15.