Σελ 10
Ὁ ἔλλογος ἔρωτας ἑνώνει αὐθόρμητα καὶ προσωπικὰ κάθε τὶ ποὺ λάμπει. Καὶ ὅταν καταλαβαίνουμε ὅτι μιὰ ἀπ' τὶς ὁρατὲς λάμψεις σβύνει, ὁ πόνος ποὺ νοιώθουμε εἶναι ὁ ἴδιος, σὰν νὰ ἐξαφανιζόταν ἡ ἔνταση τῆς δικῆς μας λάμψης. Ἡ λάμψη αὐτὴ μειώνεται ἀπὸ τὴν τυφλότητά μας, ἀπὸ τὴ συναναστροφή μας μὲ τὴ σκοτεινότητα, ἀπὸ τοὺς συμβιβασμούς μας μὲ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ λόγου.
Οἱ σπινθῆρες αὐτοὶ συνενώνονται σὲ μιὰ μεγάλη κοινότητα, στὴν ὁποία δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε ἢ νὰ θέσουμε ὅρια καὶ ἡ ὁποία σπάνια παραμένει στὸ ἴδιο ὕψος.
Ἀπαιτοῦμε τὸ κάθε μέλος της νὰ ἀνεχθεῖ τὴν πορεία τῶν ἄλλων πρὸς τὸ βασίλειο τοῦ Λούσιφερ καὶ τὴν ἐκεῖ ἀπώλεια τῆς λαμπρότητάς τους καὶ τῶν δυνατοτήτων τους νὰ κρίνουν σωστά. Πιστεύουμε ὅτι κάθε ἕνας τους θέλει νὰ ἁμαρτήσει ὅταν συμβαίνει ἕνα ἀπὸ τὰ δύο: ὅταν μετέχει εἴτε ὅταν σκέπτεται νὰ συμμετάσχει σὲ μία πτώση.
Δὲν ὑπάρχει κριτής. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἀποφανθεῖ κατηγορηματικὰ γιὰ ὅ,τι ἀφορᾶ στὸν ἄλλο. Ἡ ἐμπειρία, ὅμως, τῆς σκοτεινότητας τῶν ἀμοιβαίων σχέσεων καὶ τοῦ ἔρωτα ποὺ ἀπὸ μόνος του ἀναπτύσσεται καὶ καταπίπτει, χωρὶς καμμιὰ δύναμη νὰ μπορεῖ νὰ τὸν ἐμποδίσει, ἀποτελεῖ τὴν ἀσύλληπτη μοῖρα τῆς μυστικῆς ἀνθρώπινης κοινότητας, ἐκείνων ποὺ μὲ τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλο τρόπο ἀποκαλύπτουν ἀμοιβαῖα τὸν ἑαυτό τους - ἀποτελεῖ τὴ μοῖρα τῆς κοινότητας τῶν ἔλλογων ἀνθρώπων.
Πρβλ.:
Γιάσπερς, Ένα μάθημα για τον θάνατο *
Jaspers, Truth is in communication * Jaspers,
The
Spirit of Europe
*
Το βιο-μηχανικό πρόταγμα * Κίρκεγκωρ, Η
αγωνία που λυτρώνει *
Ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, καὶ ἡ κατάργηση τῆς μετριότητας *
Ὀρθοδοξία, Καθολικισμός, Εὐρώπη - Ἐρωτήσεις
καὶ Ἀπαντήσεις *
Σωφρόνιος Σαχάρωφ, Το Άκτιστο Φως *
Προϋποθέσεις
της πνευματικής ζωής
